Cichutko w kościele, kilkanaście osób chowa się za filarami.
Pośród nich kilak z błyskiem oku. Ot, taka nieduża uroczystość. Właściwie prywatna: ona i on oraz 2-jka onych. Kiedy na nich popatrzyłem wczoraj, to przypomniał mi się fragment z Ewangelii, kiedy Pan Jezus przyszedł do świątyni i usiadł. Obserwował, jak wytrawny rybak łowił wzrokiem. Kątem oka zobaczył jak zwykła prosta kobieta, wdowa, wrzuciła jeden pieniążek. Ten pieniążek nosił nazwę „kwadrans”. Jak niewiele Jezusowi trzeba było, by ją zauważyć pośród tego tłumu. Jak niewiele wrzuciła ona, a przecież to było tyle, ile miała. Wrzuciła tam całą siebie.
Moi „oni”, których tak obserwowałem, przeżywali 26 rocznicę ślubu. To więcej niż kwadrans dla siebie i nieco więcej niż „ćwiartka”. Oba te określenia pokazują część równej całości. Pełni szczęścia, do którego zabiera nas Bóg z drugim człowiekiem. I w tym krótkim czasie 26-ciu lat trzeba było sobie dać tak wiele.
Dziękuję za Wasze małżeństwo.
I wieczorne „morsowanie”. Smakowite to było!

Słowo „MISTRZ” brzmi dumnie, szczególnie, kiedy można z taką osobą obcować na co dzień. Dziś jednak, przyzwyczajony do ekranu w telefonie, tv…zaczynam dostrzegać gorzką prawdę: za mało widzę takich mistrzów obok siebie. Wolę szybkę i rzut oka, dajmy na to – na Australię lub Rio, żeby zobaczyć i zasłuchać się w jakieś słowa, zachwycić się czyjąś postawą, itd. A skoro wspomniałem Rio w Brazylii, to niewątpliwie postawa naszego bramkarza dyscypliny popularnie nazywanej „szczypiorniakiem”*, wzbudziła we mnie niemałe emocje. Otóż ów wspaniały sportowiec Piotr Wyszomirski znany jest ze swojego przywiązania do wiary. I tym też podzielił się w pierwszym wywiadzie, chwilę po przegranej batalii o brąz olimpijski AD 2016

Słowa, które padły z jego ust, były niezwykle przejmujące (w końcu młody chłopak), ale wyraźnie pokazał tym samym, jak mocną przestrzeń można i warto dać Bogu.
Oto one:
Przychodzi w życiu człowieka taki czas, w którym dźwiga krzyż, naciągnięty bólem, cierpieniem, niespełnionymi marzeniami i brakiem radosnych perspektyw. Często ten krzyż nas przygniata. Ciężko jest wtedy wstać. Ale ja ci mówię: WSTAŃ I WALCZ! To twoje życie! Twój największy skarb!

(słowa inspiracja od Pana Marka Piotrowskiego, 9-cio krotny Mistrz świata w Kick Boxingu, Mistrz Świata Amatorów, zdobywca Pucharu Świata)
Słowa te są również parafrazą kerygmatu, który głosili wspaniali papieże XX wieku – Jan XXIII oraz Paweł VI

Piotr zaskoczył mnie jeszcze jednym wydarzeniem, kiedy parę dni wcześniej wraz ze wspaniałą lekkoatletką Blanką Vlasnic wspólnie odmawiali za siebie różaniec! Kosmos! To jest Boży facet.

W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiary ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego. (2 Tm 4, 8-9)
Dobrego dnia!

*szczypiorniak – popularne określenie piłki ręcznej; wzięło się z historii powstania tej dyscypliny, a dokładniej spod Łodzi, gdzie pierwszy oficjalny mecz z zorganizowanymi zasadami gry rozegrano na polu…szczypioru. I tak to własnie nazwa przyjęła się oficjalnie.

Potem Jezus odszedł stamtąd i podążył w okolice Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych stron, wołała: „Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko nękana przez złego ducha”. Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to podeszli Jego uczniowie i prosili Go: „Odpraw ją, bo krzyczy za nami”. Lecz On odpowiedział: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”. A ona przyszła, padła Mu do nóg i prosiła: „Panie dopomóż mi”. On jednak odparł: „Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom”. A ona odrzekła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą okruchy, które spadają ze stołu ich panów”. Wtedy Jezus jej odpowiedział: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz!” Od tej chwili jej córka była zdrowa. (Mt 15, 21 – 28)

Brat Albert mówił, że mamy być dobrzy jak chleb. Ta Ewangelia kojarzy mi się z porannym wyjściem do piekarni po pieczywo. Nawet deszcz nie jest w stanie mi w tym przeszkodzić.
Ta Ewangelia ma swój smak, rozkoszny, pyszny. Ten zapach roznosi się po nozdrzach i drażni, zachęca. Pan Jezus słucha riposty kobiety i potwierdza, że wystarczy nawet okruch spadający ze stołu, by zaspokoić głód. Nawet okruch dla szczeniaka.
Idę, nie usiedzę; najpierw do kościoła po słowo, a potem…
Świeże, ciepłe, pachnące pieczywo… On wie, czym mnie nakarmić i ujarzmić.
Ojcze nasz, który jesteś…

Jak było na ŚDM w oczach nie-katolika?

https://stayfly.pl/2016/07/jak-naprawde-bylo-na-swiatowych-dniach-mlodziezy/

Od jutra niespodzianka. Mocno i Bożo, czyli wporzo. Dziś jeszcze odsypiam.

Dawno nic tu nie napisałem. To nic, do pary liter trzeba dojrzeć.
Dziś jest już po Światowych Dniach Młodzieży. Pozostało mnóstwo emocji, spotkań tak żywych, ze nie mogę zasnąć, a przecież zmęczenie jest nie do opisania. Ale jak spać, skoro Papież nas posłał, byśmy głosili.
To głoszę. Dziś postanowiłem zacząć od testamentu. Kapłańskiego testamentu.
Tuż przed ŚDM ponownie przyszły wiadomości, które wielu pielgrzymom dały poczucie strachu. W maleńkiej miejscowości w Normandii we Francji został zamordowany ks. Jacques Hamel. Dlaczego o nim? Bo jego śmierć jest ściśle związana z wyborem wiary. Ten kapłan miał 86 lat, bł prostym kapłanem – emerytem; nie jakimś biskupem, kardynałem, nie! Prostym prezbiterem. I to on na rozpoczęcie Światowych Dni Młodzieży dał tak trudne świadectwo.
Położył przed każdym z nas testament wyboru Chrystusa. Z całym swym dobytkiem duchowym, jaki posiadał. Znał zabójców, rozmawiał z nimi oraz z ich imamem. Piszę dziś ten tekst także z innych powodów. Wraz z grupą z Lidzbarka Warmińskiego pojechaliśmy do Krakowa. Sam byłem spokojny o wyjazd, ale widziałem, jak wiele niepewności było wśród pielgrzymów. Zamieszczam dziś zatem tekst ks. Jacqeus’a. On co kilka miesięcy, z okazji różnych uroczystości, ferii, itp. pisał list do parafian. Przeczytaj. To dobre słowo rozpocznie moje słowo o tym, co wydarzyło się w ostatnich dniach w Krakowie. Dać świadectwo aż do krwi, nie wiem, czy byłbym w stanie, ale ten kapłan dał przykład miłości i miłosierdzia oraz przebaczenia, a tym w tym roku były ŚDM w Krk

„Wiosna była raczej chłodna. Jeśli odczuwamy trochę chandry – cierpliwości, wkrótce nadejdzie lato. A z nim czas wakacji.
Wakacje – to moment zdystansowania się od naszych zwyczajnych zajęć. Ale taka definicja nie wystarczy. To czas odpoczynku, zarazem jednak odnowienia sił duchowych; czas spotkań, dzielenia się, przyjaznego bycia ze sobą.
Czas odnowy: niektórzy z nas spędzą kilka dni na rekolekcjach lub na pielgrzymce. Inni będą czytać Ewangelię – sami lub z innymi – jako Słowo, które pomaga przeżywać nasze „dziś”. Jeszcze inni będą mogli odnowić się poprzez wielką księgę stworzenia, podziwiając krajobrazy – tak odmienne i tak wspaniałe – unoszące nas ku Bogu i mówiące o Nim. Obyśmy w takich momentach dosłyszeli zaproszenie Boga do zatroszczenia się o ten świat – by tam, gdzie żyjemy, uczynić go serdeczniejszym, bardziej ludzkim, bardziej braterskim.
Czas spotkań – z najbliższymi, z przyjaciółmi: chwile, kiedy mamy możliwość przeżyć coś razem. Chwile, gdy jesteśmy bardziej czujnymi wobec innych, niezależnie od tego, kim są.
Czas dzielenia się: dzielenia przyjaźni, radości; czas wspierania naszych dzieci i pokazywania im przez to, że są dla nas bardzo ważne.
Również czas modlitwy: bądźmy uważni na to, co będzie się działo aktualnie w naszym świecie. Módlmy się za najbardziej potrzebujących, o pokój, o lepsze współżycie międzyludzkie.
To będzie wciąż Rok Miłosierdzia. Uczyńmy swoje serca wrażliwymi na piękno, na każdego człowieka; na te oraz tych, którzy mogą czuć się bardziej samotni.
Niech te wakacje pozwolą nam wypełnić się po brzegi radością przyjaźni i powrotu do źródła. Będziemy wtedy mogli, umocnieni, podjąć dalszą wspólną drogę.
Dobrych wakacji wszystkim!”
+ ks. J. Hamel, czerwiec 2016 r.

Jezu, ufam (tylko) Tobie!